هنجارگریزی یکی از مهمترین عوامل پیدایش سبک ادبی است که میزان آن را با توجه به بسآمد وقوع آن در هر اثر می¬توان مشخص کرد، سطوح آوایی و صرفی زبان از جمله حوزه¬هایی است که با توجه به نظریه¬¬هنجارگریزی می¬تواند مورد بررسی و مطالعه قرارگیرد؛ در حقیقت هنجارگریزی یکی از موثرترین روش¬های برجستگی زبان و آشنایی¬زدایی در شعر است که بسیاری از شاعران در ادبیات فارسی و عربی از آن بهره برده¬اند، از شاعران فارسی زبان که از این روش برای برجسته¬سازی شعر خود بهره¬گرفته¬است می¬توان مهدی اخوان ثالث را نام برد و در ادبیات معاصر عرب نیز آشنازدایی با نام بدرشاکرالسیاب گره خورده است .این پژوهش در خلال این موضوع در صدد است با روش توصیفی - تحلیلی در جهت به تصویر کشیدن انواع هنجارگریزی ها به بررسی و واکاوی در شعر این دو شاعر معاصر بپردازد. بررسی های به عمل آمده در این پژوهش نشان می دهد که اخوان و سیاب در شعر خود از روش های مختلف هنجارگریزی به صورت مشابه استفاده کرده¬اند اما این بهره گیری های آنها از هنجارگریزی کاملا یکسان نبوده و در دفترهای شعری مختلف، تفاوت¬هایی بین میزان و شیوه ی استفاده ی آن¬ها از روش های مختلف هنجارگریزی واژگانی و زمانی و ... دیده می شود.