هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای خوش‌بینی در رابطه با انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، خودتاب‌آوری و کیفیت زندگی زنان شاغل است. تمامی معلمان زن تاکستان در سال تحصیلی 96-1395جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه شامل۲۱۷ نفر ازمعلمان جامعه مذکور بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تک مرحله‌ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نظر روش گردآوری داده¬ها از نوع توصیفی- هم‌بستگی است. در پژوهش حاضر برای جمع¬آوری داده¬های پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(1996)، پرسش‌نامه 20 سوالی ‌انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندر وال، پرسش‌نامه 25 سوالی تاب‌آوری کانرو دیویدسون و پرسش‌نامه خوش بینی شییر، کارو و بریج (1994) و جهت بررسی فرضیه¬¬های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. همچنین یفرضیه¬های جانبی پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه مورد بررسی قرار گرفت. کلیه تحلیل¬ها با استفاده از نرم افزارSPSS-21 انجام شد. نتایج نشان می¬دهد که از ابعاد انعطاف پذیری روان شناختی، بین ادراک گزینه‌های مختلف و نمره کلی کیفیت زندگی و همه ابعاد آن رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین بین تاب‌آوری و کیفیت زندگی و ابعاد آن رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین خوش‌بینی و کیفیت زندگی و ابعاد آن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین انعطاف‌پذیری شناختی و خوش‌بینی توانستند در دو گام کیفیت زندگی معلمان را پیش‌بینی کنند. براین اساس ابعاد انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و تاب‌آوری توان پیش¬بینی کیفیت زندگی معلمان را ندارند. خوش‌بینی در رابطه بین انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و کیفیت زندگی نقش میانجی ندارد. یافته‌های پژوهشی بیانگر آن است خوش‌بيني و داشتن يك شيوه تبييني خوش‌بينانه با ارتقاي كيفيت زندگي معلمان زن شهر تاکستان ارتباط دارد و می‌تواند آن را پیش‌بینی کند. پيشنهاد مي‌شود از آموزش خوش‌بيني به منظور ارتقاي كيفيت زندگي معلمان زن در ديگر مناطق آموزش و پرورش نيز استفاده شود.