مفهوم تدریس به آن قسمت از فعالیت‌های آموزشی که با حضور معلم در کلاس درس اتفاق می افتد اطلاق می شود. تدریس بخشی از آموزش است و همچون آموزش یک سلسله فعالیت‌های منظم، هدفدار از پیش تعیین شده را در بر می گیرد و هدفش ایجاد شرایط مطلوب یادگیری از سوی معلم است. به آن قسمت از فعالیت‌های آموزشی که به وسیله رسانه ها و بدون حضور و تعامل معلم با دانش آموزان صورت می گیرد به هیچ وجه تدریس گفته نمی شود. بنابراین اموزش معنایی عامتر از تدریس دارد. به عبارت دیگر می توان گفت هر تدریس آموزشی است، ولی هر آموزش ممکن است تدریس نباشد. در گذشته تدریس به صورت یکطرفه بوده و تنها معلم نقش تدریس را بر عهده داشته و حتی دارد و یکی از شیوه های تدریس فعال استفاده از روش تدریس مشارکتی به شیوه پازل می باشد که تجربیات مختلف نشان داده است که می تواند نقش مهمی را در بهبود آموزش داشته باشد. توسعه آموزش و ايجاد تحول در آن، نيازمند شناخت فرآيند آموزش و آگاهي از شيوه هاي نوين اجراي آن است (کاپلند و همکاران، 2000: 369). سالهاست که تدریس دروس نظري در مدارس، وابسته به شیوه متداول سخنرانی معلم در کلاس ادامه دارد، عملی که هم براي معلم و هم براي دانش آموز صرفاً به عنوان رفع تکلیف تلقی می گردد (مهرام و همکاران، 1386). سالهاست که ارائه دروس به شیوه متداول ادامه دارد و هر دو گروه معلم و دانش آموزان از کم بازدهی و کسل کنندگی کلاسها ناراضی اند. روش پازل از جمله شيوه هاي مهارت حل مسئله است. در اين روش با استفاده از استراتژي يادگيري در گروه هاي كوچك، فراگيران براي دستيابي به هدف مشترك، به منظور بهبود توانايي مهارت حل مسئله خود و ساير اعضاي هم گروه، تلاش می کنند.