ایراد خسارت و ضرر، هم در فقه پربار شیعه و فتاوی فقها و هم در نصوص قانونی منتهی به ارایه طریق جهت جبران آن زیان است و بر اساس قواعد اسلامی، ضرر و زیانی بدون جبران نخواهد ماند. البته در برخی از فروض چالش‌هایی وجود دارد که از جمله آنها ورود خسارت و تلف توسط صغیر ممیز و مسئولیت مدنی ناشی از آن است که بر اساس موازین فقهی و قانونی از یک سو با فقدان مسئولیت صغیر به واسطه حجر در امور مدنی و رفع مسئولیت جزایی در امور کیفری مواجه هستیم و از سوی دیگر جهت حمایت از زیان‌دیده باید طریقی جهت جبران آن بیابیم. این پژوهش که به روش توصیفی و تحلیلی تهیه و تنظیم گردیده است با مطالعه در متون فقهی و مواد قانونی به این موضوع پرداخته است که در چه مواردی می‌توان صغیر ممیز را مسئول جبران خسارت دانست و در این میان سرپرست اطفال و یا خود شخص زیان‌دیده چقدر در فرایند ورود ضرر و یا جبران آن نقش خواهند داشت. النهایه آنطور که از شرح نظر فقها و تفسیر مواد قانونی بر می‌آید، همه آنها حول محور جمع بین فقدان مسئولیت صغیر و جبران ضرر زیان‌دیده تلاش کرده‌اند که نتایج آنها قابل تامل و بررسی است.