حسن نیت مفهومی است اخلاقی که به طور طبیعی ریشه در ذات بشر دارد و با طبع بشر سازگار است و در تمام دوران های تاریخی مورد توجه و دارای اهمیت بوده است. با این وجود هیچ گاه به اندازه دوران فعلی مورد توجه قرار نگرفته است. چرا که حسن نیت در چندسال اخیر شاید بیش از هر مفهوم دیگری در عالم حقوق قراردادها به گوش رسیده باشد . این وضعیت منجر به اجماع جهانی در پذیرش حقوقی مفهوم مذکور شده است ؛ به گونه ای که برخی از سیستم های حقوقی نظیر آلمان در این راه پیش قدم بوده اند و بقیه سیستم های پیشرفته حقوقی چون فرانسه ، آمریکا ، انگلستان و....... نیز به تدریج به سوی پذیرش مفهوم حسن نیت قدم برداشته اند . در این راستا لازم به ذکر است اصلی ترین ماده اصول حقوق قراردادهای اروپایی بند 1 ماده 1-201 می باشد که چنین مقرر می دارد: « هر یک از طرفین قرارداد باید مطابق با حسن نیت و رفتار منصفانه عمل کند . » در این ماده نیز حسن نیت متوجه طرفین دانسته شده است . در این مقاله قصد داریم پس از شناسایی ماهیت و همچنین ویژگی های حسن نیت مسئله را در راستای جایگاه حسن نیت در قراردادها مورد مداقه و بررسی قرار دهیم.