بزه دیدگی مضاعف یا ثانویه یکی از معضلات جامعه امروزی می¬باشد که از رهگذر پاسخگویی افراد (مانند اعضای خانواده و دوستان بزه دیده) و یا برخی نهادها (به ویژه نظام عدالت جنایی، پلیس، دادسرا، دادگاه و . . .) به بزه دیده وارد می شود و به عبارتی ورود بعدی هرگونه آسیب جسمی، روانی و عاطفی به شخص قربانی برای قرار گرفتن وی در جایگاه یک قربانی جنسی است. در جامعه ما با توجه به اینکه یک کشور اسلامی هستیم، عناصری مانند حیا، عفت، پاکدامنی و... در آن ارزشمند می¬باشد و از زنان جامعه بیشتر انتظار رعایت این موارد می¬رود و فرهنگ مردسالارانه آن که ناشی از تعصباتی است که از فرهنگ قدیم به نسل جدید منتقل شده است و جاری بودن این فرهنگ در نظام عدالت کیفری و نظام اجرایی کشور، اگر زنی قربانی جرم تجاوز جنسی قرار بگیرد و به این نهادها به عنوان نهادی که عدالت را بین مردم جامعه برقرار می کند مراجعه کند و طلب حق خواهی کند ممکن است با واکنش سرکوبگرایانه و برچسب زن آنان روبرو شود و خود قربانی را در روند بزه دیده واقع شدن در این جرم مقصر قلمداد کنند. این واکنش سرکوبگرایانه حتی از طرف خانواده قربانی و گروه دوستان و نهادهای دیگر اجتماع نیز ممکن است اتفاق بیفتد که این امر ناشی از عدم فرهنگ مناسب جهت چگونگی برخورد با این قربانیان و عدم توجه و جرم¬انگاری این واکنش و پاسخگویی سرکوبگرایانه و برچسب زننده از طرف قانونگذار می باشد.