هنگامي كه شخصي تصميم به ارتكاب فعل مجرمانه مي گيرد لازم است، انديشه مجرمانه خويش را به منصه ظهور برساند. ظهور قصد و نيت مجرمانه به طور محسوس ومعيني در خارج آشكار مي شود. دراين حالت فرد ماهيت قصد مجرمانه خويش را با رفتار وعملي كه مبين نيت واقعي اوست نمايان مي سازد. از اينجاست كه قصد و نيت مجرمانه فرد بررسي شده و كشف و استنباط مي شود. زيرا صرف پندار و انديشه مجرمانه هراندازه زشت و ناپسند باشد، مادامي كه آن انديشه توام با عمليات خارجي نباشد، قابل مجازات نيست. مجرم بايد مبادرت به فعل يا ترك فعلي كند كه ملموس، محسوس و عيني بوده و در قانون عنوان مجرمانه داشته باشد. وجود رابطه سببيت ميان فعل مجرمانه مرتكب اصلي و مساعدت معاون ضروري است.ليكن ارتباط مستقيم ميان معاون و مباشرجرم اصلي شرط نيست، بدین جهت معاونت در معاونت درنظام کیفری ایران مورد پذیرش قرار گرفته است.همچنين معاون و مباشرجرم بايد تطابق قصد داشته باشند و هدف مشتركي را دنبال نمايند ومعاون بايد نسبت به عمل ارتكابي-خود، عمل ارتكابي مباشر و اوضاع و احوال خاص جرم آگاهي داشته واعمال خويش را با اراده وقصد مجرمانه مرتكب گردد.