گردشگری در جهان معاصر یکی از پویاترین فعالیت¬های انسانی است که آثار اقتصادی-اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و سیاسی آن در جهانی که زندگی می¬کنیم تحولات درگرگونی¬ها¬ی زیادی را بوجود آورده است و در توسعه پایدار ناحیه¬ای نقش مهمی را ایفا نموده به گونه¬ای که به عنوان یکی از ملاک¬های مهم توسعه¬یافتگی جوامع نام برده می¬شود. امروز توسعه گردشگری روستایی به عنوان راهکاری در جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی نواحی روستایی محسوب می¬شود، اما توسعه گردشکری همواره با موانعی نظیر، ساختاری، زیربنایی، اجتماعی - فرهنگی و آموزشی روبرو است. لذا در این راستا، هدف پژوهش حاضر، بررسی و اولویت‌بندی موانع موثر در توسعه گردشگری در نواحی روستایی (مطالعه موردی: بخش ایرندگان شهرستان خاش) می¬باشد. روش تحقیق پایان نامه، توصیفی، تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه¬ای، اسنادی و میدانی بوده و از مدل¬ AHP جهت تجزیه و تحلیل بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می¬دهد که از بین موانع موثر در توسعه گردشگری روستایی موانع آموزشی در بخش ایرندگان موثرترین مانع فرآروی توسعه گردشگری روستایی بوده و موانع اجتماعی- فرهنگی، زیربنایی و ساختاری در رده بعدی قرار گرفتند.