در سکونتگاه¬های غیررسمی مسکن¬سازی شتاب¬زده خارج از برنامه¬ریزی رسمی شهرسازی؛ پیوستگی عملکردی با شهر اصلی و گسست کالبدی از شهر، کمبود شدید خدمات شهری؛ تراکم زیاد جمعیت که تقدم این سکونتگاه¬ها در شهرهای بزرگ و کلان شهرها است و هم چنین تجمع افراد کم¬درآمد در محیط¬های با کیفیت پایین زندگی که کارکرد اصلی این ساکنین¬ سکونتگاه¬ها هم نوعی الگوی ساخت و تامین مسکن متناسب با توان مالی اقشار کم¬درآمد است. و ارزیابی مناطق اسکان غیر¬رسمی بی¬سیم که یکی از مناطق حاشیه¬نشین شهری می¬باشد با هدف بررسی تغییرات شاخص¬های کالبدی و اجتماعی و اقتصادی درخور توجه و می¬تواند نتایج ارزنده-ای را ارائه نماید. این پژوهش، کاربردی و روش اجرایی آن از نوع توصیفی، تحلیلی و تطبیقی است. شاخص¬های مورد نظر در این تحقیق با استفاده از بلوک¬های آماری سال¬های 1375،1385،1390تهیه شده¬اند که با توجه به داده¬های موجود در مرکز آمار ایران جمعا¬¬¬ 6 شاخص لحاظ گردیده¬ شد. همچنین جهت تحلیل شاخص¬ها، از نرم¬افزارهای GIS،IDRISI و جهت تطبیق و ارزیابی تغییرات از تکنیک CROSSTAB بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می¬دهد که شاخص¬های کالبدی و اجتماعی و همچنین اقتصادی در مجموع تغییرات نامطلوبی را تجربه کرده¬اند و از آنجا که پایین¬ترین سطح توسعه و ارتقا مناطق اسکان غیر رسمی در گروی توسعه اجتماعی است پس نمی¬توان به توانمند¬سازی این مناطق امیدوار بود¬. لذا باید همه جوانب توسعه در این مناطق لحاظ گردد که در این خصوص نیاز است برنامه¬ریزی¬های منسجم و همه جانبه¬ای با در نظر گرفتن نیازهای اساسی و مشترک جوامع شهری صورت بگیرد.