امروزه گسترش روز افزون فعاليت¬هاي بشری در راه رسيدن به زندگي بهتر و استفاده از فن¬آوري¬هاي جديد در تهيه امكانات اوليه زندگي، باعث شده كه انسان¬ها از منابع طبیعی بيشترين استفاده را داشته باشند وبه تبع آن زمينه آلودگي آن¬ها را هم فراهم نمایند .یکی ازراه¬هاي مناسب براي جلوگیري ازآلودگی آب¬هاي زیرزمینی، شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوان یا حوزه آبریزمی-باشد. با بررسی تغییرات مکانی کیفیت آب¬هاي زیرزمینی می¬توان به مدیریت صحیح بهره¬برداري از منابع آب و کاربري اراضی دست یافت. منطقه مورد مطالعه در اين تحقيق آبخوان دشت بوانات است. برای تعیین کیفیت آب¬های زیرزمینی این دشت ابتدا 18 نقطه (چاه آب شرب مناطق روستایی) بعنوان نقاط نمونه ¬برداری در پهنه دشت تعیین گردیده وآزمون¬های شیمیایی انجام شده از سال 1387 تا 1391درماه¬های مختلف ،شامل.پارامترهای ¬فیزیکی،(دما، کدورت، رنگ، pH، TDS وپارامترهای شیمیایی،(هدایت¬الکتریکی، سختی¬کل، سختی¬موقت، سختی¬دائم، قلیاییت، کلرور، سولفات، کربنات، بی¬کربنات، نیتریت، نیترات، فلوئور، کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، آهن و منگنز،سموم و موادآلی)مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است ابتدا میانگین پارامترهامحاسبه وبررسی تغییرات میانگین پارامترهای مختلف درچاه¬ها مورد بررسی قرارگرفته وسپس تغییرات مکانی پارامترهای مختلف درزمان¬های آزمون، مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج حاصل از تحلیل پارامترهاي این چاه¬ها در محیط GIS به هر چاه نسبت داده شد. براي ترسیم نقشه¬پهنه¬بندي پارامترهاي فوق الذکر از روش درون یابی تیسن استفاده شد. . براساس نقشه های ترسیم شده در محیطArc GIS مشاهده گردید میزان نیترات چاه های آب شرب روستایی ارتباط مستقیم با فعالیت¬های کشاورزی داشته ودر سال هایی که بارندگی نیز مناسب بوده وفعالیت کشاورزی نیز بیشترشده نیترات در چاه¬های آب شرب افزایش یافته است و با توجه به استفاده از روش تیسن بخوبی قابل فهم است که لایه های نزدیک به خط القعر دشت دارای نیترات بالاتری می باشند همچنین در خروجی آبخوان و نزدیک به کویر، کیفیت آب اگر چه قابل قبول می¬باشد لیکن نسبت به سایر نقاط دشت از کیفیت ¬پایین¬تری ¬برخوردار می¬باشد و هرچه به طرف ارتفاعات جنوبی دشت نزدیک می¬شویم کیفیت آب زیرزمینی مناسب¬تر می¬باشد.