جنگل‌ها و پارک‌های جنگلی با برخورداری از جاذبه‌های طبيعی، یکی از کانون‏های اصلی ترویج گردشگری محسوب شده که استفاده بیش‌ازحد از آنها توسط بازدیدکنندگان و گردشگران، علاوه بر تخریب، توسعه غیر¬اصولی و کاهش مساحت جنگل‌ها، تهدید‌ مهمی برای سلامت بوم‌شناختی و انقراض گونه‌های گیاهی می‌باشد. پارک جنگلی شهید زارع ساری در استان مازندران همواره همه ساله پذیرای گردشگران زيادي بوده که دخالت بدون برنامه‌ریزی در آن سبب فشار بیشتر و به تبع آن تخریب و تغییر پوشش گیاهی شده است. هدف این پژوهش بررسی و یافتن رابطه میان اثر تفرج بر زادآوری و پوشش گیاهی است تا در جهت رفع مشکلات مذکور راهکارهای اجرایی ارائه گردد. در این پژوهش بر اساس جنگل‌گردشی، مشاهدات میدانی، نقشه‌های توپوگرافی، تأسیسات موجود در جنگل، وضعیت پوشش گیاهی و نیز شبکه ارتباطی، منطقه مورد مطالعه به چهار کلاس مناطق با دست‌خوردگی شدید، مناطق با دست‌خوردگی کم، مناطق شاهد و جنگل‌کاری با زربین تقسیم و نمونه‌برداری شد. برای این منظور حداقل تعداد 15 قطعه نمونه 400 مترمربعی هر منطقه پیاده‌سازی شد. در هر قطعه نمونه فهرست کلیه گونه‌های گیاهی به تفکیک فرم رویشی (درختی، زادآوری و علفی) و وفور (درصد تاج پوشش) گونه‌های گیاهی بر اساس ضرایب فراوانی- غلبه وان در مارل و نیز قطر برابرسینه، ارتفاع کل، مساحت تاج، حجم تاج و طول تنه بدون شاخه و مشخصه کیفی شادابی گونه‌های درختی ثبت شد. نتایج بررسی زادآوری گونه‌های درختی در منطقه، نشان داد که در منطقه دست‌خوردگی شدید کمترین زادآوری و در مناطق جنگل کاری زربین و شاهد بیشترین زادآوری صورت پذیرفته است. همچنین به لحاظ تعداد گونه منطقه دست‌خوردگی شدید دارای کمترین و منطقه جنگل‌کاری زربین دارای بیشترین غنای گونه‌ای بوده و در مناطق با دست‌خوردگی کم و جنگل/کاری زربین بیشترین تنوع گیاهی را دارا بوده و در مقابل در مناطق دست‌خوردگی شدید این مقدار کاهش چشمگیری داشته است.