گونه گل محمدي (Rosa damascena Mill.) با نام عمومي رز دمشقي (Damask Rose) گل ملي ايران شناخته شده است. براي رسيدن به توليد اسانس بيشتر و با كيفيت بهتر، شناسايي ژنوتيپ هاي برتر اين گياه اهميت زيادي دارد. 25 اكسشن مختلف گل محمدي در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار كشت شد. با استفاده از روش تقطير با آب از گلبرگ آنها اسانس استخراج شد. صفات عملكرد گل در هكتار، تعداد گل در بوته و ميزان اسانس 25 ژنوتيپ مورد بررسي قرار گرفت. نتايج تجزيه واريانس بيانگر وجود تنوع معني دار در بين اكسشن هاي مورد مطالعه براي صفات مورد بررسي در سطح 1% بود. همبستگي فنوتيپي صفات نشان داد كه عملكرد گل در هكتار و تعداد گل در بوته داراي همبستگي بالايي بودند، اما اين دو صفت با ميزان اسانس همبستگي معني داري نداشتند. بر اساس مقايسه ميانگين، تجزيه خوشه اي و تجزيه تابع تشخيص دو گروه برتر در شرايط آب و هوايي استان كرمانشاه قابل معرفي بود. گروه اول شامل اكسشن هاي ARAK، ESF5، GILA، KR5، KR6، KR8، KORD و YAZD كه بيشترين ميزان توليد گل را داشتند و گروه دوم شامل اكسشن هاي AZR-GH، ESF2، ESF4، KR4، KR7 و KR9 كه بيشترين ميزان اسانس را داشتند.