باتوجه به اهميت گياهان دارويي، كمبود اراضي حاصلخيز و تحت تأثير قرار گرفتن كميت و كيفيت مواد مؤثره در گياهان دارويي ازعوامل ژنتيكي، شرايط اقليمي محل رويش گياه و كيفيت خاك و آب و همچنين اين موضوع كه اولين مرحله از چرخه زندگي يك گياه گلدار دارويي مانند زيره سبز مرحله ي جوانه زني است، در اين تحقيق تأثير شوري با پنج سطح 0 ، 50 ، 100، 150 و 200 ميلي مول كلرور سديم و خشكي با پنج سطح 0، 3- ، 5- ، 7- و 9- بار (6000PEG ) بر خصوصيات جوانه زني دو توده زيره سبز تايباد و تربت جام (Cuminum cyminum) به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي ودر چهار تكرار مورد بررسي قرار گرفت و سطوح مختلف شوری و خشکی بر درصد سديم و پتاسيم و همچنین درصد جوانه زني و سرعت جوانه زني مورد ارزیابی قرار گرفت.شوري بر درصد پتاسيم بافت خشك دانه رست هاي زيره سبز كاهش معني داري معادل 35/8 % ، 42/28 % ، 57/48% و 70/78% را موجب شد. درصد سديم در سطوح غلظت 50 ، 100 و 150 ميلي مولار نسبت به شاهد در هر سطح نسبت به سطح بالاتر افزايش معني داري نشان داد، اما در سطح 200 ميلي مولار كلرور سديم كاهش شديدي در غلظت سديم ملاحظه گرديد. درصد جوانه زني در هر سطح شوري به ترتيب94/13 %، 3/43 %، 58/64 % و 97/87 % كاهش را نشان داد. سرعت جوانه زني نيز نتايج مشابهي داشت. به طور كلي در مرحله جوانه زني، بذور زيره سبز حساسيت بيشتري به شوري در مقايسه با خشكي نشان دادند. توده بذر تربت جام نسبت به توده تايباد در بسياري از صفات مورد بررسي مقاومت به شوري و خشكي بيشتري از خود در مرحله جوانه زني نشان داد.