يکي از اهداف استراتژيک در برنامه هاي به نژادي، معرفي يک يا چند ژنوتيپ سازگار براي کشت در يک يا چند منطقه است. در بررسي مواد آزمايشي در برنامه هاي به نژادي، ژنوتيپ هايي سازگار ارزيابي ميشوند که واريانس اثر متقابل آنها با محيط اندک باشد. دو شاخص مقدار وپراکنش نزولات جوي و درجه حرارت محيط مهمترين عوامل موثر در تغيير عملکرد گياهان زراعي به شمار مي آيند. گزينش در شرايط محيطي مطلوب، ژنوتيپ هاي مناسبي هم براي شرايط تنش و هم براي شرايط مطلوب توليد مي کند. مقدار بالاي TOL نشانه حساسيت ژنوتيپ به تنش بوده و انتخاب ژنوتيپ ها بر اساس مقادير کم TOL است. مقدار کمتر شاخص حساسيت به خشکي نشان دهنده تغييرات کم عملکرد يک ژنوتيپ در شرايط تنش نسبت به شرايط مطلوب و در نتيجه پايداري بيشتر آن ژنوتيپ است. با استفاده از نتايج همبستگي بين شاخص هاي MP و TOLو SSI و STI با YS وYP و همچنين نتايج حاصل از ترسيم باي پلات شاخص مقاومت به خشکي STI معرفي گرديد. شاخص هاي GMPو STI شاخص هاي مناسبي براي برآورد پايداري عملکرد و همچنين دستيابي به ارقام با عملکرد بالا در هر دو محيط مي توانند بکار روند. تحليل همبستگي بين شاخص ها و ميانگين عملکرد در شرايط آبي و ديم نشان داد که مناسب ترين شاخص ها براي غربال کردن لاين ها در دو شرايط آبي و ديم دو شاخص MPوTOL هستند.