به منظور بررسی تاثیر کاربرد تنظیم کننده‎های رشدگیاهی بر خصوصیات فیتوشیمیایی گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.)، آزمایشی در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی (RCBC) با 13 تیمار و در 3 تکرار در سال 1391 در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی کرج به اجرا درآمد. تیمارهای مورد بررسی شامل تیمار شاهد (به صورت خیساندن بذر قبل از کاشت و محلول‎پاشی بعد از کاشت با آب مقطر)، تیمار GA3، 25 و 50 پی.پی.ام و همچنین تیمار NAA به میزان 25 و 50 پی.پی.ام (هر یک به صورت خیساندن بذر قبل از کاشت، محلول‎پاشی بعد از کاشت، خیساندن بذر قبل از کاشت به همراه محلول‎پاشی بعد از کاشت) بودند. وزن خشک غلاف، وزن خشک اندام هوایی، تعداد بذر در هر غلاف، درصد موسیلاژ و محتوی تریگونلین بذر اندازه‎گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس داده‎ها نشان داد که کاربرد تنظیم کننده‎های رشد گیاهی بر روی صفات وزن خشک اندام هوایی، تعداد بذر در هر غلاف و محتوی تریگونلین بذر در سطح 1% و نیز وزن خشک غلاف و درصد موسیلاژ در سطح 5% معنی‎دار شد. مقایسات میانگین نشان داد که بیشترین وزن خشک اندام هوایی و تعداد بذر در هر غلاف به ترتیب در تیمار GA3 و NAA، 50 پی.پی.ام (خیساندن بذر قبل از کاشت و محلول‎پاشی بعد از کاشت) و نیز بالاترین میزان وزن خشک غلاف، درصد موسیلاژ و محتوی تریگونلین بذر در تیمار GA3، 50 پی.پی.ام (خیساندن بذر قبل از کاشت و محلول‎پاشی بعد از کاشت) به‎دست آمد. به استناد نتایج حاصله، می‎توان کاربرد اسید نفتالین‎استیک و اسیدجیبرلیک 50 پی.پی.ام را به صورت خیساندن بذر قبل از کاشت به همراه محلول‎پاشی بعد از کاشت، در افزایش بهره‎وری و نیز افزایش میزان متابولیت‎های دارویی گیاه شنبلیله، مثبت ارزیابی کرد.