امروزه شناخت منابع تامين نياز‌هاي غذايي گياهان زراعي در سيستم كشاورزي پايدار كه سازگار با ‌محيط زيست باشند، خصوصاً در سيستم‌هاي كشت گياهان دارويي از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين راستا آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك كاملا تصادفي با دو تيمار كودي و سه تكرار در سال زراعي 1392-1391 در دانشگاه فردوسي مشهد بر روي گياه دارويي سياهدانه انجام شد. تيمار‌ها شامل نانوكود فارمكس (در دو سطح صفرو 1 ميلي‌ليتر در ليتر) و اسيد هيوميك (در4سطح صفر،1، 3، 6 ميلي ليتر در ليتر) كه بصورت جداگانه و تركيبي سه مرتبه در مرحله رشد گياه محلولپاشي شد. صفات مورد مطالعه عبارت بودند از: عملكرد دانه، درصد و عملكرد روغن و اسانس. نتايج نشان داد كه نانوكود فارمكس و غلظت هاي 3، 6 ميلي ليتر در ليتر اسيد هيوميك تاثير معني داري برکلیه صفات مورد مطالعه داشتند. غلظت 1 ميلي ليتر در ليتر اسيد هيوميك، درصد و عملكرد روغن و اسانس را كاهش داد . در بین تیمارهای مورد مطالعه، نانوكود فارمكس بیشترین عملكرد روغن (6/207 کیلوگرم در هکتار) و و عملكرد اسانس (11/40 کیلوگرم در هکتار) را حاصل شد. تيمارهاي تركيبي در سطوح مختف تاثير معني داري بر روي کلیه صفات مورد مطالعه داشتند. كمترين عملكرد در تيمار شاهد و 1ميلي ليتر در ليتر اسيد هيوميك حاصل شد. در مجموع مي‌توان نتيجه گرفت كه استفاده از نانوكود فارمكس و اسيد هيوميك به دليل اثرات فيزيولوژيكي، علاوه بر افزايش عملكرد سياهدانه، مي‌توانند در كاهش آلودگي زيست نقش مثبتي ايفا كنند و در جهت پايداري و افزايش توليد محصولات زراعي مورد استفاده قرار گيرند.