بیوتکنولوژیست ها و طرفداران این علم بر این باورند که بیوتکنولوژی مانند معجزه ای است که با آن می توان به سرعت به کشاورزی پایدار دست یافت و بسیاری از مشکلات را حل کرد: تولید را بالا برد، در هزینه و زمان صرفه جویی کرد، میزان سموم کمتری مصرف کرد و غیره. این در حالی است که آنها سایر جنبه های بیوتکنولوژی مثل جنبه های اقتصادی¬اجتماعی را نادیده می گیرند. اما کشاورزی سنتی بدون در نظر گرفتن کاربرد های این تکنولوژی در کشاورزی پایدار، بر این باور است که این مزیت ها زود گذر است و بیوتکنولوژی نتایج منفی طولانی مدتی بر روی اکولوژی خواهد داشت. ما در این مطالعه با بیان دیدگاه های متفاوتی که در مورد کشاورزی پایدار وجود دارد به بررسی سازگاری بیوتکنولوژی با کشاورزی پایدار پرداختیم و در نهایت این نتیجه به دست آمد که بیوتکنولوژی با مدیریت درست، در نظر گرفتن اثرات این علم بر روی محیط و جنبه های اقتصادی و اجتماعی، تعامل کشاورز با صنعت، دانشگاه و موسسات تحقیقاتی می تواند نقش به سزایی در کشاورزی پایدار داشته باشد.