این آزمایشی در سال زراعی 1391 در مزرعه‌ی واقع در روستای شهریور - اردبیل اجرا شد. طرح آزمایشی فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار بود. فاکتورها شامل 2عامل که اول کاربرد کود آلی زئولیت در دو سطح شاهد (عدم مصرف) و مصرف 8 تن در هکتار وعامل دوم شامل کود شیمیایی نیتروژن در در چهار سطح عدم مصرف (شاهد) و مصرف 120، 170 و 220 کیلوگرم در هکتار بودند. صفات مورد مطالعه تعداد ساقه و غده در بوته و واحد سطح و عملکرد و محتوی ماده خشک و نشاسته غده در سیب زمینی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که مصرف زئولیت تاثیر معنی‌داری روی صفات تعداد ساقه و غده در بوته و در واحد سطح نداشت، اما اثر معنی‌داری در میزان عملکرد سیب زمینی در واحد سطح گذاشت. کاربرد 8 تن زئولیت در هکتار عملکرد را در مقایسه با عدم کاربرد آن (شاهد) به میزان 1/16 درصد افزایش دهد. کاربرد کود نیتروژن در مقایسه با تیمار شاهد، موجب افزایش معنی‌دار صفات تعداد ساقه و غده در بوته و واحد سطح شد، در مورد عملکرد در واحد سطح، مصرف 170 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برتر از سایر تیمارها بود، بطوری که بالاترین عملکرد در واحد سطح (75/4 کیلوگرم در مترمربع) از این تیمار به دست آمد که در مقایسه با شاهد، رشد 9/24 درصد را نشان داد. مصرف زئولیت تاثیر معنی‌داری روی صفت کیفی محتوی ماده خشک غده نداشت، اما روی صفات وزن غده و محتوی نشاسته غده اثر معنی‌داری داشت. کاربرد 8 تن زئولیت در هکتار توانست وزن غده را در مقایسه با تیمار شاهد به میزان 6/15 درصد افزایش دهد. با مصرف زئولیت محتوی نشاسته غده به میزان 6/3 درصد نسبت به شاهد افزایش یافت. در مورد وزن غده، مصرف 170 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برتر از سایر تیمارها بود (05/62 گرم) و نسبت به تیمار شاهد با رشد 6/11 درصدی همراه بود. با افزایش سطح کود مصرفی، محتوی نشاسته غده کاهش و در مقابل محتوی ماده خشک در غده افزایش یافت، بطوری‌که بیشترین و کمترین محتوی نشاسته غده از تیمار شاهدو مصرف 220 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد.