انگور حاوی ترکیباتی شامل چربی، پروتئین، کربوهیدرات، ترکیبات آنتی اکسدانت مثل پلی فنل است که مقادیر آن بسته به گونه و جنس انگور متفاوت است. ترکیبات آنتی اکسیدانی می توانند رادیکال های آزاد را جاروب کرده و اثرات منفی آنها را خنثی کنند. بخشی از متابولیسم های عادی بدن و شرایط غیر عادی همانند استرس و تغذیه نامناسب، مصرف الکل، UV و آلودگی محیط زیست رادیکال های آزاد در بدن تولید می شوند. رادیکال های آزاد یا همان (Reactive oxygen species) ROS ها، بسیار فعال اند و اگر مهار نشوند باعث آسیب های اکسیداتیو می شوند و اثرات منفی روی متابولیسم سلول دارند. انگور دارای قویترین آنتی اکسیدان های مطرح شده است که 20 بار قویتر از ویتامین C و 50 بار قویتر از ویتامین E است. بررسی ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره هسته انگور نشان می دهد که میزان DPPH (ظرفیت از بین برندگی رادیکال آزاد)، ORAC (ظرفیت جذب رادیکال اکسیژن)، TEAC (ظرفیت اکی والان آنتی اکسیدان) هسته انگور به ترتیب 92-8/16، 18/42 و 3/28 میلی مول بر گرم می باشد. مصرف انگور و سبزیجات تازه که غنی از ترکیبات آنتی اکسیدانی هستند می تواند از بروز بیماری هایی قلبی- عروقی، سرطان، دیابت و انواع بیماریهاجلوگیری کند. در این تحقیق خواص آنتی اکسیدانی ترکیبات فنلی موجود در انگور مورد بررسی قرار گرفته است.