اختلالات اضطرابی از رایجترین و شایع ترین اختلالات رفتاری هستند که میتوانند منجر به تخریب چشمگیر عملکرد و کیفیت زندگی میشوند (یو و همکاران، 2012). اضطراب پاسخ به تهدیدی طولانی مدت و غیرقابل پیشگویی تعریف میشود، پاسخی که شامل تغییرات فیزیولوژیکی، تحریکی و شناختی میشود. مطابق این تعریف اضطراب و ترس با هم متفاوت هستند، ترس پاسخ به تهدیدات قابل پیشگویی حاد می باشد. پاسخ به اضطراب مکانیزم مهمی است که فرد به آن سازش پیدا کرده و تنها به خطرات واقعی پاسخ میدهد. عدم تنظیم این پاسخ منجر به ترس مشخص، پایدار و بیش از اندازه یا بی دلیل میشود که در تداخل چشمگیر در زندگی طبیعی به اوج خود میرسد که به عنوان اضطراب توصیف میشود. رایجترین این اختلالات، اختلال اضطراب عمومی (GAD)، اختلال هراس، فوبیای خاص، فوبیای اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری و اختلال فشار پس آسیب زا می باشد (روبینسون و همکاران، 2013). اضطراب با عملکرد نامناسب دستگاه عصبی خودکار مرتبط است که ممکن است خطر ابتلا به آریتمی های قلبی را افزایش دهد (فرانس و همکاران، 2009).
اضطراب به طور معمول حالتی روانی، فیزیولوژیکی و رفتاری است که در انسان و حیوان با تهدید به سلامتی و بقا به صورت واقعی یا نهفته ایجاد میشود. این رفتار با افزایش برانگیختگی، انتظار و فعال سازی سیستم عصبی و نورواندکرین و الگوهای رفتاری خاص مشخص میشود. این الگوهای رفتاری اغلب به صورت تغییر و تحول رفتاری از رفتارهای مداوم و در حال پیشرفت (مانند جستجوگری، تغذیه) به رفتارهای خطر وگریز (مانند نبرد) یا رفتارهای دفاعی دیگر می¬باشد. اگر عملکرد سازشی اضطراب موفقیت¬آمیز نباشد اضطراب حالتی پاتولوژیک پیدا میکند که بعدا ممکن است با توانایی فرد برای مقابله با تضادهای مختلف یا وقایع استرس زا در زندگی روزانه تداخل کند و حتی شرایط بدن را تغییر دهد. اضطراب پاتولوژیکی میتواند در نتیجه عوامل زمینه ساز ایجاد شود که از اثرات متقابل ژنتیک-محیط در طول نمو ( بویژه دوره پیش از تولد) و تجربه (حوادث زندگی) ناشی شود (استیمر، 2011).
گاهی اوقات در منابع دو نوع اضطراب را درنظر می گیرند: اضطراب" حالت" که در یک لحظه خاص تجربه میشود و توسط تحریکات اضطراب زا افزایش پیدا میکند، در حالیکه اضطراب صفت در طول زمان تغییر نمیکند و ویژگی ذاتی افراد مضطرب است. برای این تعریف یک انتقاد وجود دارد: اینکه به نظر میرسد ارزیابی و تعیین اضطراب صفت در عدم حضور تحریکات اضطراب زا دشوار باشد و این تحریکات اضطراب را در افراد مضطرب افزایش می¬دهد. رده موش و رت به عنوان اضطراب بالا انتخاب میشوند که شکلی از اضطراب صفت است. گفته شده که اضطراب صفت عامل زمینه¬ساز اختلالات اضطرابی است (استیمر، 2011).
عصاره¬های مختلف جنس والرین در طب گیاهی بسیاری از جوامع به عنوان آرام بخش استفاده می شود (1). عصاره والرین شناخته شده ترین داروی گیاهی در سرتاسر جهان است (دایتز، 2005). ریشه و ریزوم گونه های جنس والرین در طب سنتی بسیاری از جوامع استفاده می شود. این جنس شامل بیش از 250 گونه با زیرگونه های بسیار است. آنچه که قابل توجه است این است که همه گونه ها برای اهداف مشابه ای استفاده می شوند، استفاده اصلی برای آرام بخشی و ضداضطراب است، با این وجود به صورت ضداسپاسم برای درمان اسپاسم های معده ای روده ای استفاده می شوند. از این گیاه به صورت تزریق دهانی در درمان پرفشاری، آنژین، تپش، تنگی نفس، هپاتیک کبدی و کرامپ های قاعدگی استفاده می شود (سیروستا، 2007). در چند مطالعه بالینی بهبود پارامترهای مرتبط با خواب در درمان با عصاره آبی الکلی نشان داده شده است. به عنوان نمونه تزریق حاد عصاره آبی الکلی تاخیر در خواب را کاهش میدهد (هاتسول و همکاران، 2008). عصاره والرین قرن¬هاست که اضطراب را تسکین می دهد اگرچه مکانیزم عمل آن ناشناخته است (بنکه و همکاران، 2009).
در گیاه والرین از خانواده valerianceae ترکیباتی که باعث اثرات در سیتم عصبی میشوند والپوتریات ها، فلاونوئیدها و آمینواسیدها هستند. اگرچه بیش از 150 ترکیب در این گیاه شناسایی شده ولی هیچکدام به تنهایی مسئول اثرات نیستند، پیشنهاد شده بعضی ترکیبات به صورت سینرژیست ممکن است عمل کنند اگرچه گفته شده ترکیبات الکل های سزکوئی ترپن ها، کتون ها و والپوتریات ها مسئول اثرات اولیه آن هستند (گومز، 2009).
ریشه و ریزوم والرین افیسینالیس شامل دو گروه از ترکیبات اصلی است: سزکوئی ترپنهای روغن اساسی ( والرنیک اسید و مشتقات آن: والرنون، والرنال، استرهای کسیل) و والپوتریات ها ( والترات، دیدرووالترات، آسه والترات، ایزووالروکسی هیدروکسی والترات)، علاوه بر این دارای ترکیبات دیگر شامل فلاونوئیدها، تری ترپن ها، لیگنان ها و آلکالوئیدها نیز میباشد (سیروستا، 2007).