این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ورمی کمپوست (0، 10، 20، 30، 40، 50 و 60 درصد) بر خصوصیات رشد و گلدهی همیشه بهار صورت گرفت. محیط کشت مرسوم شامل مخلوطی سه قسمت خاک و يک قسمت ماسه و یک قسمت کود پوسیده گاوی (حجمی/حجمی) بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد جیرفت در سال 1391 انجام شد. نتایج آزمایشات نشان داد اثر ورمی کمپوست بر رنگدانه های فتوسنتزی در سطح احتمال 5% موثر بود. بالاترین مقدار کلروفیل a در تیمار 30 و 20 % وکمترین مقدار کلروفیل a در تیمار شاهد(بدون کمپوست) بدست آمد، ولی از لحاظ آماری اختلاف معنی داری دیده نشد. بیشترین کلروفیلb در تیمار 40% ورمی کمپوست بدست آمد که با تیمار شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد. کلروفیلb تا سطح حجمی 40% افزایش داشته اما با افزایش آن به 50% کاهش یافت. بیشترین تعداد گلچه باز و غنچه، وزن خشک ریشه، وزن تر ریشه و ساقه در تیمار 60% ورمی کمپوست حاصل گردید و کمترین تعداد گلچه باز و غنچه در تیمار شاهد حاصل گردید، که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری با هم نشان دادند. بالاترین ارتفاع گیاه و تعداد شاخه از تیمار 20% ورمی کمپوست حاصل شد. کمترین ارتفاع گیاه در تیمار 50 و 60% ورمی کمپوست حاصل گردید که نشان دهنده این است ورمی کمپوست در سطوح بالا اثر منفی بر ارتفاع گیاه دارد.