هدف اصلي و اساسي توسعه روستايي مبتني بر توزيع سرمايه‌گذاريها، خدمات، تعديل فاصله شهر و روستا مي‌باشد. ايجاد زمينه هاي مختلف توسعه همه جانبه در روستا به منظور اعتلاي مادي و معنوي روستايي، ريشه کن کردن فقر ، ايجاد تحول اقتصادي، اعتلاي فرهنگي و اجتماعي جامعه روستايي ودستيابي به جايگاه واقعي کرامت انساني که مربوط به همه انسانها است از اهداف توسعه روستايي توجه به روستاها و ترقي بخش کشاورزي و فعاليتهاي وابسته به آن لازم و ضروري مي باشد. درراستايي توسعه روستايي، توسعه کشاورزي دستاورد يک سلسله فعاليت هاي برنامه ريزي شده، مرتبط و هماهنگ به منظور اعمال تغييرات وتحولات مطلوب براي وسعت بخشيدن به زمينه ها، گسترش دامنه فعاليت ها، بسط امور وافزايش عملکردها در قالب برنامه جامع توسعه اجتماعي- اقتصادي است. يكي از جنبه هاي مهم در توسعه پايدار، كشاورزي پايدار است. برخي از متخصصان از ديد بوم شناختي به كشاورزي پايدار مي نگرند و برخي ديگر اين اصطلاح را فراتر از تضمين جنبه هاي بوم شناختي صرف دانسته اند بطوريكه آنرا در برگيرنده جنبه هاي اخلاقي، رشد پايدار، پايداري نهاده ها و جوامع روستائي نيز مي دانند. براي پايداري در كشاورزي سه موضوع اهميت زياد دارد: اولين موضوع درآمد كافي بخصوص در بين افراد كم درآمد است، دومين موضوع افزايش قابليت دسترسي به غذا و مصرف آن است. اين بدان معني است كه بايد از طريق افزايش توليد و بهبود بازاريابي، غذاي بيشتر و قابل دسترس تري توليد شود. موضوع سوم حفاظت و بهبود منابع طبيعي است. اين مقاله با تحليل توسعه پايدار و شناخت ابعاد اجتماعي، اقتصادي و بوم شناختي آن، به بررسی نقش توسعه پايدار روستايي با تاکيد بربخش کشاورزي و همچنين به بررسي اهداف كشاورزي پايدار در جهت منافع انسان،كارآئي بيشتري در استفاده از منابع و حفظ محيط روستايي مي پردازد. روش تحقيق در پژوهش حاضر با توجه به ماهيت واهداف موضوع روش توصيفي- تحليلي مي باشد .