حدود چهار پنجم مساحت زمین های جهان در محدوده ی مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارد، در این مناطق شوری خاک و آب آبیاری محدود کننده تولیدات گیاهی می باشد و این محدودیت باعث شده است که تولید خالص گیاهان کاهش یابد. در مرحله جوانه زنی بذر، محیط خاک اغلب برای جوانه زنی بذر و رشد سریع گیاهچه مناسب نیست. تنش های زنده و غیر زنده، از جمله کمبود یا بر عکس فراوانی بیش از حد آب و شوری می توانند سرعت جوانه زنی و رشد را کاهش داده یا به طور کامل از جوانه زنی بذر و ظهور گیاهچه جلوگیری نمایند. بهبود سرعت جوانه زنی بذر می تواند باعث استقرار بهتر گیاهچه به ویژه در شرایط تنش شوری و خشکی شود. امروزه بهره گیری از برخی ترکیب ها بعنوان پیش تیمار به منظور تحریک جوانه زنی بذر ها، کاهش زمان بین کشت بذر و سبز شدن آن و وادارکردن بذر ها به همزمانی در سبز شدن و امکان جوانه زنی در شرایط نا مساعد محیطی پیشنهاد شده است. بهبود دامنه جوانه زنی در اثر استفاده از محرکهای شیمیایی باعث می شود که بذر جوانه زنی خود را زودتر آغاز کند و در رقابت با علف های هرز موفق باشد. بعبارت دیگر بذرهای تیمار شده نسبت به بذرهای شاهد جوانه زنی خود را زودتر آغاز کرده و در نتیجه تحت تنش¬های محیطی این بذر ها سریعتر استقرار یافته و زودتر از خاک خارج خواهند شد.