زعفران گیاهی کوچک و چندساله از خانواده زنبق به ارتفاع 10 – 30 سانتیمتر و پیازدار که پیاز آن تقریباً کروی و پوشیده از غشاهای نازک قهوه ای است.قسمت مورداستفاده این گیاه،انتهای خامه و کلاله سه شاخه است که به نام زعفران مشهور و دارای بوی معطر با طعم کمی تلخ است. کروسین،کروستین و سافرانال مواد مؤثره اصلی زعفران هستند.کروسین ها که گلیکوزیدهایی متشکل از کاروتنوئیدی به نام کروستین و قندها هستند، مسئول رنگ زعفران محسوب می شوند.کاروتنوئیدهای دیگری مانند بتاکاروتن، لیکوپن و زآگزانتین و ویتامینها بخصوص ریبوفلاوین و تیامین نیز در زعفران یافت می شوند.مطابق مستندات تاریخی،اکثر مناطق زعفران خیز گذشته و کنونی جهان در عرضهای جغرافیایی 29 تا 42 درجه شمالی از آسیای مرکزی در شرق تا اسپانیا در غرب پراکنده شده است.خارج از این محدوده به دلیل مهیا نبودن شرایط رشد و نمو این گیاه تولید آن بسیار کم و نادر است.در حال حاضر ایران با تولید 90 درصد زعفران جهان به عنوان بزرگترین تولید کننده رتبه بندی می شود.در سال 2002 میلادی درآمد خالص از صادرات 121 تن زعفران متجاوز از 51 میلیون دلار آمریکا بود.در سالهای اخیر،علاقه عموم به استفاده از افزودنیهای طبیعی به جای مواد شیمیایی سنتزشده به سوی یک پیشرفت غیرمنتظره در استفاده از زعفران به عنوان یک طعم دهنده طبیعی در صنایع غذایی سوق داده شده است.زعفران، گیاهی دارویی و ادیویه ای و رنگ و طعم دهنده ای طبیعی است که دارای خواص مفید بی شماری در سلامت بشر بوده که از مهمترین آن خواص،می توان به اثر ضدافسردگی، ضد فشار خون، ضد پارکینسونی و ... زعفران اشاره کرد.