کشاورزی به‌عنوان مهمترین روش تأمین غذای انسان، ساختمان و عمل اکوسیستم‌های طبیعی را به شدت تغییر داده است. بهره‌برداری انسان از منابع طبیعی همواره به‌صورت یک‌جانبه و بی‌رویه بوده و بهره‌برداری از این منابع بدون رعایت جنبه‌های حفاظتی آن و تنها براساس تأمین منافع کوتاه‌مدت انجام می‌گیرد. رشد فزاینده جمعیت و بحران کمبود غذا سبب شده است كه بخش كشاورزي نسبت به ساير بخشهاي مصرف كننده آب، تقاضاي بيشتري براي مصرف داشته باشد. بنابراين مهمترين چالش بخش كشاورزي مخصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک چگونگی توليد غذا بيشتر از آب كمتر است که می تواند با افزایش بهره وری آب گیاهان (بهره وری آب زراعی ) بدست آید. بر اساس مرور چندین منبع علمی همراه با نتایج تحقیقات مشخص شد که دامنه ای برای بهره وری آب زراعی گیاهان وجود دارد. بنابراین فرصت های فوق العاده ای برای حفظ یا افزایش تولیدات کشاورزی با 20-40% منابع آبی کمتر را بدست می دهد.برای دستیابی به عملکرد بهینه در مناطق خشک و نیمه خشک یکی از گزینه ها شناخت و بکارگیری استراتژیهای متعددی برای افزایش بهره وری آب زراعی است.