در دو دهه اخیر توجه کشاورزان به پایداری کشاورزی افزایش یافته است. باید اذعان نمود در شرایطی که هر سال جمعیت کشور و تقاضا برای مواد غذایی رو به افزایش است، حفظ پایداری موادغذایی ضروری و یک وظیفه ملی بوده و پایداری منابع زراعی یک اصل مهم در کشاورزی پایدار است که در برنامه های توسعه به آن تأکید می شود. کشاورزی پایدار و در کنار آن کشاورزی پایدار کم نهاده (LISA) در پی آن است که هر زمان که امکان دارد، کاربرد نهاده های بیرونی نظیر کودهای شیمیایی، آفت کشها و علف کشها را به حداقل ممکن برساند، هزینه های تولید را کاهش دهد، مانع آلودگی آبهای سطحی و زیر زمینی شود، بقایای آفت کشها در مواد غذایی را کاهش دهد و بطور کلی خطراتی که کشاورزان با آنها روبرو می شوند را پایین آورد و میزان سوددهی را افزایش دهد. اهمیت بخش کشاورزی در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و... در کشورمان و نقش حساس منابع پایه و طبیعی در این بخش، برای دستیابی به کشاورزی پایدار، ملاحظاتی راپیش روی ما قرار می دهد، براین اساس برای دستیابی به کشاورزی پایدار و کم نهاده برنامه ریزی جامع، مستمر، هدفمند و متناسب ضروری است. برنامه ریزی مؤثر نیز نیازمند تحلیل سیستمی عوامل مهم اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در درون جامعه است که در این مقاله که بصورت مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد تهیه شده است، محقق تلاش می‌کند با توجه به مباحث گردآوری شده، بعد از بررسی مفاهیم، اهداف و ویژگیهای کشاورزی پایدار و کم نهاده، مؤلفه های مؤثر بر کشاورزی پایدار و کم نهاده را مورد بررسی قرار دهد.