کمبود آب یکی از مهمترین مشکلاتی است که در مناطق خشک و نیمه خشک به وفور تجربه می شود؛ و به عنوان فاکتور محدود کننده، رشد و توسعه اي پوشش گیاهی در این مناطق را با محدودیت روبرو می سازد. با توجه به اينکه ايران کشوري کم آب و خشک است استفاده از راهکارهايي در جهت کاهش مصرف آب و استفاده بهينه از مقدار آب موجود، راه حل بسياري از مشکلات خواهد بود. یکی از بهترین روش‌ها، بهره‌برداری بهینه از منابع آب و خاک است که با افزایش روزافزون جمعیت دنیا و محدود بودن منابع آب و غذا سبب شده است که بسیاری از صاحب‌نظران، دنبال راه کارای برای استفاده بهینه از همین آب محدود گردند. یکی از این راه‌کارهای موجود، ارزیابی تأثیر پوشش در کانال‌های آبیاری برای کاهش نشت است نتایج تحقیق انجام‌شده در دشت کازرون واقع در استان فارس که به روش جریان ورودی ـ خروجی انجام گرفت نشان داد؛ که در صورت بتنی کردن جداره کانال‌های آبیاری عرب، شاه منظر و خواجه باقری از حالت خاکی به پوشش شده، کاهش 57/78، 78/83، 4/89 درصد در نشت آب شده است. و بررسی‌های آماری نشان داد که تفاوت میزان نشت آب بروش دبی ورودی – خروجی در کانال خاکی و بتنی عرب در سطح 5% معنی‌دار و در کانال خاکی و بتنی شاه منظر در سطح تقریباً 1% معنی‌دار و در کانال خواجه باقری در این سطح معنی دار نیستند. همچنین نتایج مقایسه این روش با فرمول‌های تجربی نشان داد که بیش‌ترین مقدار نشت را فرمول داویس و ویلسون در کانال خواجه باقری و کمترین مقدار نشت را فرمول پنجاب هند در کانال عرب نشان می‌دهد.