به منظور بررسی اثر کاربرد و عدم کاربرد سوپرجاذب بر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان روغنی در شرایط تنش و بدون تنش کمبود آب، در سال 1391 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد ورامین (پیشوا) اجرا گردید. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. که در آن آبیاری به عنوان عامل اصلی(عدم تنش، تنش در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ، تنش در مرحله گلدهی، تنش هم در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ و هم گلدهی) و عامل غلظت پلیمر سوپر جاذب (صفر، 15 و30 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی منطور شدند.صفاتی نظیر بیومارکرهای تخریب و آنزیم ههای انتی اکسیدانت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش کم آبی به ویژه در مرحله گلدهی سبب افزایش بیومارکر تخریبی مالون دی آلدئید گردید در صورتی که با کاربرد سوپر جاذب این صفت کاهش پیدا کرد. همچنین تنش خشکی موجب افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانت گردید که با مصرف سوپرجاذب این مقدار نیزکاهش پیدا کرد. از نتایج به دست آمده در این آزمایش می توان چنین نتیجه گیری کرد که مرحله گلدهی حساس ترین مرحله و دو بار تنش در مرحله (رویشی و زایشی) نسبت به تنش خشکی بسیار حساس می باشد و کاربرد سوپر جاذب 30 کیلوگرم در هکتار برای کاهش اثرات تنش خشکی به عنوان بهترین تیمار مورد بررسی مشخص گردید.