مشاركت سابقه زيادي درتاريخ بشر دارد و ضرورت و اهميت آن در چهار محورتصميم گيري، اجرا، بهره برداري از منابع و نظارت مورد توجه انديشمندان قرار گرفته است. با اين وجود ،در كشورمان مشاركت در بخش كشاورزي به دلايل مختلفي نظير عدم توجه به انگيزه و آگاهي مردم و نگرش مسئولان، نياز به پژوهش كيفي داشته تا به يك پايداري برسد. در اين پژوهش، با مطالعه كتابخانه اي و بررسي نظرات دانشمندان مختلف ،ضمن تعريفي جامع از مشاركت، ضرورت، اهداف و موانع آن ،راههاي جلب مشاركت به منظور رسيدن به توسعه پايدار كشاورزي شناسايي و پيشنهادات لازم ارائه گردد.