حفاظت خاک و آب از اصولی ترین پایه های توسعه پایدار است.بی توجهی به این اصل می تواند عواقب جبران ناپذیری را از نظراقتصادی، اجتماعی و سیاسی برای کشور بدنبال داشته باشد. ازجمله این عواقب، در خطر قرار گرفتن اهمیت غذایی کشور است. رشد روز افزون جمعیت و نیاز به توسعه منابع جدید غذا، موجب استفاده بی رویه و خارج از توان اکولوژیکی منابع طبیعی شده که این امر منجر به تشدید روند تخریب منابع آب و بویژه فرسایش خاک شده است. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از منابع متعدّد و متنوّع به بررسی پیامدهای اقتصادی- اجتماعی فرسایش آبی خاکها پرداخته شود.پیامدهای اقتصادی فرسایش خاکها را می توان در سه گروه:1- از بین رفتن خاکها 2- اتلاف آبها و 3- رسوبگذاری تفکیک نمود.از بین رفتن خاکها را می توان در گزینه هایی از قبیل:کاهش سطح زیر کشت،کاهش حاصلخیزی خاک،کاهش خاک سطحی،از بین رفتن مواد غذایی گیاه در خاک ،کاهش نفوذپذیری و افزایش مقاومت خاک در مقابل رشدو نمو گیاه ،بررسی نمود.فرسایش خاک به طرق گوناگونی از قبیل افزایش تبخیر آبهای زیرزمینی و از بین بردن پوشش گیاهی و غیره می تواند اتلاف وسیع آبها را بدنبال داشته باشد.بجای گذاری رسوبات و خاکهای برداشت شده نیز پیامدهای و اثرات اقتصادی بسیار سنگینی را به صورت:کاهش حاصلخیزی خاکها،کاهش ظرفیت آبراهه ها،کاهش ظرفیت مخازن و سدها و بالاخره آلودگی آبها در پی دارد.طبیعتاً همراه با پیامدهای منفی و متعدد اقتصادی خاکها،پیامدهای اجتماعی زیانباری نیز بخصوص جوامع کشاورز و روستایی را تهدید می کند. خسارت عمده فرسايش، نمود خود را در کاهش حاصلخيز ي خاك نشان مي دهد. بنابراين ميزان محصول در خاکهاي تحت فرسايش،کاهش مي يابد زيرا رشد محصول تحت تأثير رطوبت و حاصلخيز ي خاك بوده و تخریب ساختمان خاك به کمبود آب ، مواد غذايي، هوا و گرما منجر مي شود. با گسترش فرسايش خاك در يك منطقه ، خاك سطحي بطور مستمر ازدسترس خارج مي شود. بنابراين با هدر رفتن مواد غذايي( نيتروژن ، فسفر، پتاسيم و ساير عناصر کمياب)، حاصلخيزي خاك و توليدات گياهي کاهش مي يابد؛ پس توليد محصول، رابطه منفی با شد ت فرسايش دارد. فرسایش شدید خاک تولید مواد غذایی را کم می کند و در بوجود آمدن قحطی مؤثر است.وقتی خاک توان باروری را نداشت و آبی برای کشاورزی جاری نشد و غذایی برای خوردن وجود نداشت ،مهاجرت و دست شستن از هویت های فرهنگی آغاز می شود.آغاز مهاجرت شروع ناهنجاری های شهری و پیدایش شغل های کاذب و تحمیل هزینه ی حاشیه نشین ها به ساکنین اصلی شهرها و بروز مسائل حادّ اجتماعی- اقتصادی و سیاسی برای کشورهای مبتلا به ،می باشد.