در قرن اخیر بشر نه تنها وابسته به منابع کربوهیدراتها ، پروتئین و چربی می باشد ، بلکه وابستگی شدید به متابولیت های ثانویه دارد که در ساخت دارو ، رنگ ها، اسانس، آفت کشها و غیره کاربرد دارند . نظر به اینکه جمعیت جهان روبه فزونی می باشد و زمین مساعد برای کشت بسیار دشوار می باشد، لذا بیوتکنولوژی خصوصاً کشت بافت بعنوان یک استراتژی برای افزایش متابولیت های ثانویه از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. بیان چرخه های تولید متابولیت های ثانویه بوسیله فاکتورهای خارجی شبیه سطوح متفاوت مواد غذایی ، استرس های محیطی ، محرکها و هورمون های رشد بسادگی قابل تغییر است. محرکها به دو صورت زنده ( سلولها گیاه و میکروب ها) و غیر زنده ( یونهای عناصر سنگین وشکل های دیگر استرس) می باشند که در هر دو حالت باعث افزایش متابولیت های ثانویه می گردند. این استراتژی بر این اساس عمل می کند که تجمع متابولیت های ثانویه در گیاه به دلیل پاسخ به دفاع در برابر آلودگی های میکروبی و استرس های محیطی می باشد. سورالین( Psoralen) یکی از متابولیت های ثانویه می باشد که در گیاه Psoralea corylifolia ازخانواده Fabacea وجود دارد. از جنبه های مهم دارویی آن می توان به تاثیر ضد سرطانی آن بر علیه سرطان خون ، ریه و سینه اشاره نمود. به علت اهمیت دارویی سورالین افزایش این ماده از طر یق محرک هایی مثل عناصر کمیاب که شامل اکسید لانتانیم La2O3، کلرید سریم CeCl3 واکسید نئودیمیم Nd2O3 در غلظت های 1،2،4،6،8 و 10 میلی گرم در لیتر مورد بررسی قرار گرفت بطوریکه عناصر کمیاب در علظت های متفاوت تاثیر معنی داری روی مقدار سورالین داشتند. در میان عناصر کمیاب استفاده شده عنصر اکسید سریم در غلطت 10 میلی گرم در لیتر بیشترین تاثیر را روی افزایش میزان سورلین نشان داد و µg/g fresh wt 8/2025سورلین در مقایسه باکنترلµg/g fresh wt /1557بدست آمد.