در این تحقیق، تأثیر کاربرد برگی غلظت های مختلف سلنات سدیم (5/1، 10 و 100 میلی گرم بر لیتر) بر روی برخی از ویژگیهای فیزیولوژیکی گیاه دارویی بادرنجبویه (Melissa officinalis) مورد مطالعه قرار گرفت. بذرهای بادرنجبویه پس از ضدعفونی در مزرعه ای در کنار شهر چهاربرج (شمال غرب ایران) با خاک لومی سیلتی در بهار سال 1391 کشت شدند. در مرحله آغاز تطویل ساقه، سلنیم در شکل سلنات سدیم (Na2SeO4) و در غلظت های mg l-15/1 (در تیمار Se-1.5)، mg l-110 (در تیمار Se-10) و
mg l-1 100 (در تیمار Se-100) اسپری شد و همزمان نمونه های شاهد با آب اسپری شدند. اسپری برگی سلنیم دو هفته بعد دوباره تکرار شد. نتایج تحقیق نشان داد که کاربرد سلنیم در غلظت mg l-110 باعث افزایش وزن تر و وزن خشک اندام هوایی گیاه دارویی بادرنجبویه شد. کاربرد سلنیم در غلظت mg l-15/1 و mg Se l-1100 نتوانست وزن خشک و وزن تر را بهبود بخشد. بخاطر فعالیت مؤثر آنزیم های کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GSH-Px) در گیاهان تیمار شده با سلنیم، از انباشت مالون دی آلدئید (MDA) و پراکسید هیدروژن (H2O2) در بافتهای بادرنجبویه ممانعت شد. نتایج فوق نشان دادند که اسپری برگی سلنیم در غلظت mg l-110 از یک طرف باعث تخفیف تنش اکسیداتیو و در نتیجه افزایش معنی دار رشد می شود و از طرف دیگر می تواند باعث بهبود غنی سازی بادرنجبویه با سلنیم شود.