در حال حاضر به دلیل رشد روز افزون استفاده از وسایل الکترونیکی و ارتباطی محیط اطراف ما آکنده از امواج الکترومغناطیس می‌باشد. برای جلوگیری از عوارض این امواج نیاز به استفاده از محافظ‌های امواج الکترومغناطیس احساس می‌شود. در بین روش‌های مختلف مورد استفاده برای محافظت، کامپوزیت‌های پلیمری حاوی نانوذرات به دلیل فرآیند پذیری بالا، جذب در محدوده‌ی وسیعی از طیف امواج الکترومغناطیس، به صرفه بودن از نظر اقتصادی و غیره بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. در بین نانوذرات، نانولوله‌های کربنی بدلیل رسانایی الکتریکی، خاصیت نشر میدانی و خواص مغناطیسی انتخاب مناسبی برای محافظت در برابر امواج الکترومغناطیس می‌باشند که بطور معمول به¬عنوان پرکننده در بسترهای پلیمری مورد استفاده قرار می‌گیرد. کامپوزیت‌های پلیمری حاوی نانوذرات بیشتر به شکل فیلم مورد استفاده قرار می‌گیرند. با توجه به نسبت سطح به حجم بالا هنگامی¬که به صورت نانوالیاف در بیایند خواص محافظتی آن‌ها بهبود می‌یابد.