با توجه به نگرانی‌های موجود در مورد کمبود منابع آب شیرین و مسایل و مشکلات پیش روی ما برای تأمین آب مورد نیاز کشور، به نظر می‌رسد توجه به بازیافت و استفاده از فاضلاب تصفیه شده و لجن حاصل از آن برای مصارف كشاورزي امری اجتناب ناپذیر است. در این راستا، یکی از مهمترین عواملی که بايد مد نظر قرار گيرد غلظت فلزات سنگين موجود در این پسابها است. در اين پژوهش تاثير غلظت کادميوم در آب و خاك آلوده، بر مقدار جذب و تجمع آن در اندامهای مختلف چهار محصول زراعي رايج در کشور در سه تيمار و سه تکرار بصورت آزمایش "فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي" ، مورد بررسی قرار گرفته است. تيمارها شامل غلظتهاي صفر، 25 و50 ميلي گرم کادميوم در آب مي‌باشند. بر اساس نتایج حاصل، میزان تجمع کادمیم با افزایش غلظت آن در آب آبیاری نسبت مستقیم دارد و نشان مي‌دهد که جذب كادميوم توسط اين گياهان فقط به حضور يون كادميوم قابل جذب در محيط ريشه بستگي دارد. وجود يون كادميوم در همه اندام‌هاي گياهان مورد بررسي حاکی از این است كه يون كادميوم جذب شده به تمام اندام‌هاي اين گياهان منتقل مي‌شود. البته نحوه انتقال و تجمع كادميوم در اندام‌هاي مختلف به گونه گياه بستگي دارد. همچنین نتایج نشان می‌دهد بجز تیمار شاهد در سایر تیمارها میزان تجمع کادمیوم در بخشهای مختلف گونه‌های مورد مطالعه بیش از حد مجاز برای مصارف انسانی است و تجمع کادمیوم در بخش خوراکی بقولات (نخود و عدس) بیشتر از غلات (گندم و جو) است.