وجود فلزات سنگین كروم، نيكل، آهن، روي، مس، منگنز، كبالت، كادميم، جيوه، سرب و ... در محيط زيست یک مشکل جهانی است که تأثیر زيادي بر سلامت انسان دارد. این فلزات و شبه‌فلزات بر روی گیاهان و حیوانات اثرات سمی دارند، و با غیر فعال كردن آنزیم‌های حساس به فلزات، باعث مرگ موجود می‌گردند. تجمع این فلزات در گياهان باعث کاهش سرعت رشد ریشه، بالا رفتن نفوذپذیری غشاء سلول‌ها، توقف سنتزDNA و فتوسنتز، اختلال در انتقال آسیمیلات‌ها و مواد معدنی، تغییر وضعیت آب و هورمون موجودات و ... می‌گردند. از آنجا كه امكان تخريب اين فلزات در طبيعت وجود ندارد، گياهان با جذب اين فلزات آنها را از محيط حذف مي‌كنند. موجودات عالي مانند گياهان و حيوانات عموماً بوسيله توليد پپتيدهاي غني از سيستئين مانند متالوتيونين‌ها، فيتوكلاتين‌ها و دفنزين‌ها و اتصال آن‌ها به يون‌هاي فلزي به حضور فلزات سنگين پاسخ مي‌دهند. پروتئين‌هاي مختلفي كه مشابه متالوتيونين‌ها، غني از سيستئين هستند مانند دفنزين‌ها از گونه‌هاي مختلف گياهي جدا شده‌اند. در این مطالعه ژن نوترکیب دفنزین در گیاه لوبیا به صورت موقت بیان گردید و امكان جذب فلزات سنگين توسط پروتئين نوتركيب بررسي شد. نتايج بدست آمده نشان داد با افزايش ميزان پروتئین در محلول به میزانµg/µl 35 جذب فلز سنگين كادميوم نسبت به حالت كنترلppm 0.088 افزایش يافته است.