کاربرد کودهای زیستی به ویژه باکتری های همیار تثبیت کننده کود نیتروژن به صورت تلفیق با مصرف کودهای شیمیایی، مهمترین راهبرد تغذیه تلفیقی گیاه برای مدیریت پایدار بوم سازه های کشاورزی و افزایش تولید آنها در نظام کشاورزی پایدار با نهاده کافی است. به منظور بررسی تاثیر کاربرد باکتری محرک رشد(آزوسپیریلیوم،ازتوباکتر،سودوموناس)، هیومیک اسید و کود نیتروژن روی رشد و عملکرد گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 4 تکرار در سال زراعی 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی واقع در ماهدشت کرج اجرا گردید. در این تحقیق فاکتورهای مورد بررسی شامل چهار سطح کود شیمیایی نیتروژن از منبع اوره بر اساس آزمون خاک با مقادیر (0،100،200،300 کیلوگرم در هکتار) و دو سطح باکتری محرک رشد شامل استفاده و عدم استفاده از باکتری به عنوان شاهد و هم چنین فاکتور سوم شامل دو سطح اسید هیومیک به صورت کاربرد وعدم کاربرد هیومیک اسید بودند. نتاج نشان داد که استفاده از کود نیتروژن، باکتری محرک رشد و هیومیک اسید بر وزن هزار دانه ، عملکرد دانه، ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک ووزن سنبله در مقایسه با شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0.01) ، اثر متقابل دو گانه هر کدام از فاکتورها نیز افزایش معنی داری را در صفات بالا نشان داد، بطوریکه تاثیرتیمار کود نیتروژن (300 کیلوگرم در هکتار) با باکتری محرک رشد، از نظر عملکرد دانه با 5151 کیلوگرم در هکتار بیشترین و تیمار شاهد یعنی عدم مصرف کود نیتروژن و عدم تلقیح با باکتری محرک رشد با 2943 کیلوگرم در هکتار کمترین مقدار را شامل شد. با توجه به نتایج حاصله کاربرد کود های زیستی و آلی همراه کود نیتروژن میتواند در افزایش عملکرد موثر باشد.