قدمت شناخت خواص دارویی گیاهان شاید بیرون از حافظه تاریخ باشد. یکی از دلایل مهم این قدمت حضورباورهای ریشه دارمردم سرزمین های مختلف درخصوص استفاده از گیاهان دارویی است. از آنجايي كه توليد و تكثير اين گياه اغلب همزمان صورت مي گيرد، لذا شناسايي بستري كه از يك طرف موجب افزايش عملكردگرديده و از طرفي توليد پاجوش را افزايش دهد مورد توجه قرارگرفته است. بدين منظور این تحقیق بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی (مجموعاً 64گلدان) در 16 تکرار انجام، و همچنین به منظور مقايسه اثر چهار بستر کشت (تیمار) خاک 100% حجمی،50%خاک و 50% خاکبرگ حجمی و 50% خاک و 50% کوکوپیت و پرلیت حجمی و 25% خاک و 75% خاکبرگ حجمی و فاکتور دوم زمان های مختلف اندازه گیری در سه زمان اندازه گیری (3 ماه پس از کاشت، 6 ماه پس از کاشت و 10 ماه پس از کاشت) می باشد. صفات مورد اندازه گیری شامل ارتفاع و طول پاجوش ها و وزن پاجوش ها بودند.
نتایج حاصل از این آزمایش نشان دهنده این بود، که اثر متقابل بستر کشت و زمان های اندازه گیری در سطح احتمال پنج درصد معنی دار نشد. این نشان می دهد که رفتار ارتفاع بوته در دو زمان مورد اندازه گیری در هر بستر کاشت یکسان عمل نموده است. در صفت ارتفاع بوته تیمار 50 درصد خاک + 50 درصد خاک برگ در زمان اندازه گیری 6 ماه پس از کاشت میانگین 02/28 سانتی متر بدست آمد. در تیمار 50 درصد خاک + 50 درصد کوکوپیت با زمان اندازه گیری 3 ماه پس از کاشت میانگین 44/27 سانتی متر مشاهده شد. این نتایج نشان می دهد که خاک بهترین تاثیر را بر روی گیاه آلوئه ورا دارد به گونه ای که تیمار 27 درصد خاک باعث شد ارتفاع بوته تغییرات زیادی را نداشته باشد. در تیمار 100 درصد خاک در زمان اندازه گیری 6 ماه پس از کاشت وزن تک بوته 134 گرم بود، و در زمان اندازه گیری 10 ماه پس از کاشت وزن تک بوته 111 گرم به دست آمد. این نتایج نشان می دهد که خاک بهترین تیمار برای تاثیر گذاری بر گیاه آلوئه ورا دارد.