به منظور شناسایی ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی جو، غربال کردن شاخص های کمی تحمل به خشکی و تعیین بهترین شاخص ها، پژوهشی با استفاده از 20 ژنوتیپ پیشرفته جو در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در دو شرایط بدون تنش و تنش رطوبتی (دیم) در سال زراعی 89-1388 درمزرعه تحقیقات کشاورزی بروجرد انجام شد. بر مبنای عملکرد دانه محیط های بدون تنش (Yp) و تنش رطوبتی ((Ys ژنوتیپ ها، شاخص های کمی مقاومت به تنش خشکی از قبیل: شاخص تحمل ((TOL ، میانگین بهره وری MP)) ، میانگین هندسی بهـره وری (GMP) ، میانگین هارمـونیکHM) ) ، شاخص حساسیت به تنش (SSI) و شاخص تحمل تنش ((STI محاسبه شدند. نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین میانگین عملکرد در شرایط آبی مربوط به ژنوتیپ 7 ( (MB-79-4و در شرایط تنش مربوط به ژنوتیپ 14 (MB-82-4) بود. بیشترین میانگین هارمونیک، میانگین هندسی بهره وری، میانگین بهره وری و شاخص تحمل مربوط به دو ژنوتیپ 11 و 14 (CB-83-15 و MB-82-4) بود و بیشترین مقدار دو شاخص حساسیت به تنش و تحمل تنش نیز مربوط به ژنوتیپ 6 بود. نتایج حاصل از تجزیه ضرایب هم بستگی نشان داد که چهار شاخص MP , GMP , HM و STI به دلیل هم بستگی بالا با عملکرد دانه ژنوتیپ ها در دو محیط، مناسب ترین شاخص ها برای غربال کردن کردن ژنوتیپ ها در دو شرایط آزمایش هستند. با توجه به این چهار شاخص و عملکرد بالای ژنوتیپ ها در دو شرایط محیطی، بهترین ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی، ژنوتیپ های 7، 11، 14 و 19 (MB-79-4 CB-83-15، MB-82-4 و CB-84-10) تشخیص داده شدند.