پديده شيميايي گريزي در انسان عصر حاضر‌‍، بازتاب خطرات و زيان هاي عظيمي است كه كاربرد گسترده تركيبات شيميايي طي چند دهه گذشته در زمينه هاي پزشكي، دامپزشكي، كشاورزي و محيط زيست جهاني ایجاد نموده است.كاهش مصرف سموم شيميايي در چارچوب اجراي برنامه هاي مديريت تلفيقي آفات گياهی(IPM) مهمترين گام در راه توسعه پايدار كشاورزي و حفاظت از محيط زيست مي باشد. بر همین اساس، در این تحقیق مبارزه بیولوژیکی با زنبور تریکوگراما به عنوان آفت کش زیستی برای گیاهان انار ،ذرت ،پنبه وگوجه فرنگی در باغات و مزارع شهرستان تهران مورد بررسی قرارگرفت و نقاط قوت و ضعف رهاسازی زنبور تریکوگراما در سطح باغات و مزارع با هم مقایسه و تجزیه و تحلیل گردید و نتایج حاصله نشان داد، زمان و تعداد دفعات رهاسازی زنبورها در موفقیت کنترل آفات پروانه ای بویژه آفت کرم گلوگاه انار ، کرم قوزه پنبه ، هلیوتیس در گوجه فرنگی ، سزامیا در ذرت و کرم سیب می باشد و کنترل کیفیت محصول تولید شده و تعیین اکوتیپ گونه مناسب زنبور تریکوگراما نقش موثری در کنترل آفات خواهد داشت.