به منظور ارزیابی تاثیر باکتری های محرک رشد و محلول پاشی کود نیتروژنه بر میزان انتقال ماده خشک و سهم فرایند انتقال ماده خشک و سهم فرایند انتقال مجدد در عملکرد دانه جو، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال1391انجام گردید. تیمارها شامل باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم تلقیح،تلقیح بذر با ازتوباکترکروکوکوم استرین 5،آزوسپریلوم لیپوفروم استرین OF، سودوموناس سویه 9) و محلول پاشی با کود نیتروژنه در چهار سطح (عدم محلول پاشی، محلول پاشی در مرحله ساقه روی، محلول پاشی در مرحله ظهور خوشه، محلول پاشی در مرحله گرده افشانی) بود. نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس نشان داد که تاثیر محلول پاشی کود نیتروژنه، باکتری های محرک رشد و اثر ترکیب تیماری این دو عامل بر انتقال مجدد از کل اندام های هوایی و برخی صفات مربوط به آن در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بیشترین میزان انتقال ماده خشک از کل اندام های هوایی به ترکیب تیماری عدم محلول پاشی × عدم پرایمینگ بذر با باکتری برآورد گردید. سهم انتقال مجدد در عملکرد دانه به طور معنی دار تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت. مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین سهم انتقال مجددکل اندام هوایی در عملکرد دانه در زمان عدم محلول پاشی و عدم تلقیح بذر با باکتری بدست آمد. مقایسه میانگین های اثر ترکیبی نشان داد که بیشترین سهم انتقال مجدد از ساقه در زمان عدم محلول پاشی و عدم تلقیح بذر با باکتری بدست آمد. مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین سهم انتقال مجدد در عملکرد دانه به ترکیب تیماری عدم محلول پاشی × عدم تلقیح بذر با باکتری بدست آمد. کمترین
سهم انتقال مجدد به ترکیب تیماری ساقه روی× پرایمینگ بذر با آزوسپریلیوم تعلق گرفت.