دستیابی به توسعه پایدار در کشاورزی مهم ترین هدف برنامه ریزان و بویژه برنامه ریزان کشاورزی بوده است و با توجه به نقش استراتژیکی کشاورزی در استقلال اقتصادی هر ملتی از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد.در این میان نظام کشاورزی متداول سبب بروز مباحث زیست محیطی در بسیاری از مناطق شده است و با توجه به اینکه منابع آب و خاک به عنوان مهم ترین و محدود کننده ترین نهاده های تولیدی کشاورزی ایران شناخته شده است وبه دلیل تنگناها و مخاطرات اقلیمی (خشکسالی)وعدم مدیریت منابع آب و خاک استفاده پایدار از این منابع به یک امر الزامی تبدیل شده است در این میان مصرف بیش از اندازه آب در بخش کشاورزی،عدم تنوع زراعی محصولات و فقدان زیر ساخت های مناسب،از مهم ترین مباحث تهدید کننده در توسعه پایدار کشاورزی می باشند.پژوهش حاضر که در رابطه بانقش توسعه در دستیابی به کشاورزی پایداربوداز طریق مطالعات میدانی و توصیفیصورت پذیرفتکه ابتدا به تهیه و تکمیل پرسشنامه جهت بررسی مولفه ها ومتغیرها در رابطه با اثرات شاخص های توسعه بر کشاورزی پایدار پرداخته و سپس به تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار spss نموده و معیار های کشاورزی پایدار از طریق تکنیک بارومتری پایداری در روستاهای دهستان کرسف مورد ارزیابی قرار گرفت و نهایتا نتایج نشان داد که رابطه معنا داری بین مدیریت ناکارآمد منابع اب و ناپایداری در کشاورزی وجود دارد.