طي ساليان متمادي داروهاي طبيعي خصوصاَ گياهان دارويي اساس و حتي در برخي مـوارد تنهـا طريـق درمان محسوب مي شد و در عين حال مواد اوليه موجود در آنها در صنعت داروسازي مـورد اسـتفاده قـرار مي گرفت. در اوايل قرن حاضر پيشرفت علم شيمي و كشف سيستم هاي پيچيده سـنتز ارگانيـك منجـر بـه توسـعه صنعت داروسازي و جـايگزيني شـيمي درمـاني شـد. بـدين طريـق پزشـكي مـدرن توانـست بـسياري از بيماريهاي غير قابل علاج و غالباَ مرگ آور را درمان كند. اين مسئله خصوصاَ در رابطـه بـا بيمـاري هـاي عفوني كه به وسيله سولفاميدها، آنتي بيوتيك ها و ديگر تركيبات شيميايي مداوا شده اند، بيـشتر صـدق مي كند. با وجود اين، گياهان دارويي و داروهايي كه از آنها تهيه مي شوند، هرگز به طور كامل كنار گذاشته نشدند. مواد اوليه موثري كه در گياهان به صورت ذخيره موجود است، پيوسته به عنوان موادي غير قابل جايگزين مورد استفاده بوده و خواهد بود. همچنين طب مردمي و عطاري ها نيز هيچ وقت اسـتفاده از ايـن مـواد را متوقف ننموده و طب سنتي را به شكلي كه از پـدران و اجـداد دور خـود بـه ارث بـرده انـد همـواره پـاس داشته اند. با گذشت زمان بر تعداد گياهان دارويي شناخته شده افزوده شد و زمينه هاي كـاربرد آنهـا نيـز گسترده تر گرديد. كشف گياهان جديـد از نمونـه هـاي آورده شـده از سـرزمين هـاي دور، دسـتيابي بـه كاربردهاي نوين به عنوان داروهاي كمكي در درمان هاي شيميايي يا آنتي بيوتيكي، پـي بـردن بـه ارزش بهداشتي گياهان و بالاخره كشف مواد جديدي نظير ويتامين ها، هورمون هـا، مـواد ضـد ميكروبـي، ضـد ويروسي، ضد توموري در ميان گياهان شناخته شده و يا گياهاني كه به تازگي كشف شده اند، بار ديگر در پيشرفت طب گياهي كمك شاياني كردند. در عصر جديد صنايع داروسازي، پزشكان و گروه هاي تحقيقاتي بسياري از كشورها مجدداَ توجـه خـود را به منابع طبيعي و گياهان دارويي معطوف داشتند، به طوري كه امروزه ما شاهد مزارع وسـيع آزمايـشي و توليدي هستيم. كشت گياهان دارويي در حال حاضر به عنوان شاخه مهمي از كشاورزي مطرح اسـت كـه براي استخراج و توليد مواد اوليه اي كه در ساخت داروهاي موجود به كار مي روند، صورت مي گيرد.