در حال حاضر استفاده از علف کش ها مهم ترین روش کنترل علف های هرز به شمار می رود ولی تحقیقات بسیاری نشان داده است که کارایی علف کش ها بسته به عوامل متعددی از جمله نوع علف هرز، شرایط محیطی و افزودنی ها متفاوت می باشد. توق از مهمترین علف های هرز در مزارع ذرت است که از قدرت رقابت بالایی برخوردار است. در حال حاظر علف کش های نیکوسولفورون و آترازین از جمله علف کش هایی هستند که در مزارع ذرت به کار برده می شود. با توجه به گفته های فوق هدف از این بررسی مطالعه تاثیر علف کش های نیکوسولفورون و آترازین و افزودنی های روغن ولک، نیترات آمونیوم، سولفات آمونیوم و سیتوگیت در علف کش نیکو سولفورون بر رشد و جمعیت علف هرز توق و رشد ذرت مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. براساس نتایج به دست آمده از این بررسی علف کش آترازین تاثیر معنی داری بر صفات مورد بررسی در ذرت و علف های هرز نداشت. در صفت ارتفاع بلال از سطح زمین بیشترین مقادیر در تیمار های نیکوسولفورون به همراه سولفات آمونیوم، نیکوسولفورون به همراه سیتوگیت و نیکوسولفورون به تنهایی به دست آمد، در حالی که در صفات وزن خشک پوشش بلال و ارتفاع بوته تا تاسل، بیشترین مقدار مربوط به تیمار نیکوسولفورون به همراه سولفات آمونیوم بود. در بررسی صفات مربوط به توق، بیشترین کاهش (81 درصد) در تعداد توق مربوط به تیمار نیکوسولفورون به همراه سولفات آمونیوم بود. در کل تمامی تیمار های علف کش نیکو سولفورون، به تنهایی یا همراه با مواد افزودنی، کاهش معنی داری را در تعداد توق باعث شدند، ولی اختلاف آماری معنی داری بین تیمار های نیکوسولفورون همراه با مواد افزودنی نسبت به نیکوسولفورون به تنهایی مشاهده نشد. در صفت وزن خشک توق نیز تنها صفات نیکوسولفورون به همراه سولفات آمونیوم و نیکوسولفورون به همراه سیتوگیت کاهش معنی داری را در این صفت باعث شدند.