هدف: آفت کش‎ها ابزاری جدید و قوی برای کنترل آفات هستند اما مصرف انها به عنوان تنها وسیله کنترل، عوارضی چون ایجاد مقاومت در آفات و نا هنجاری های زیست محیطی می شوند. به منظور بررسی اثر آفت کش دلتامترین بر بافت کلیه تحقیق حاضر انجام گرفت.
مواد و روش: 50 سر موش صحرایی (ویستار) با وزن g15± 200به 5 گروه مساوی شامل گروه کنترل (بدون تیمار)، شاهد(دریافت کننده آب مقطر)، تجربی1، 2 و 3 که بترتیب دوز های 5/2، 5 و 10 میلی‎گرم بر کیلوگرم وزن بدن موش، دلتامترین روزانه به صورت تزریق درون صفاقی دریافت نمودند، تقسیم شدند. پس از پایان دوره تیمار (14روز)، همه موش‎ بی‎هوش، کلیه ‎ها را خارج و جهت تهیه مقاطع بافتی، در فرمالین 10% نثبت شد. مراحل پاساژ بافتی و رنگ امیزی انجام و تغییرات بافتی با میکروسکوپ نوری مطالعه گردید. داده های بدست امده با نرم افزار آماری SPSS(17) و آزمون ANOVA تحلیل و تیمارها با ازمون دانکن در سطح معنادار (0/05> p) مقایسه شدند.
یافته ها: در پژوهش حاضر میانگین قطر گلومرول در گروه تجربی 3، قطر کپسول در هر سه گروه‎ تجربی و قطر مجرای جمع کننده ادرار در گروه تجربی 1 و 3 در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری را نشان دادند (0/05> p).قطر بخش مرکزی و قشری کلیه ، لوله های خمیده و هنله اختلاف معنی داری در مقایسه با گروه کنترل و شاهد نداشتند.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق، احتمالاً دلتامترین تا حدودی اثر تخریبی بر بافت کلیه داشته و این اثر وابسته به دوز می باشد. بنابراین در استفاده از این آفت کش باید احتیاط شود.