به¬منظور بررسی اثر منابع بیولوژیک نیتروژن و فسفر بر خصوصیات رشدی و کیفیت دانه گندم(Triticumaestivum)، آزمایشی به¬صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با 3 تکرار طی سال زراعی 91-90، در شهرستان ایوان انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو تیمار کودی بیولوژیک ازته و فسفره با سه نوع کود و یک سطح شاهد برای هر تیمار بودند. کود های بیولوژیک نیتروکسین، نیترو¬کارا و بایوفارم برای تیمار کودی ازته و کودهای بیولوژیک بیوسوپرفسفات، فسفاته بارور 2 و فسفاته به¬رشد برای تیمار کودی فسفره مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که ازت تأثیر معنی داری بر تمامی صفات مورد بررسی داشت. تحت تیمار منابع ازت، بیشترین مقدار پروتئین دانه(12/85 درصد) با مصرف کود بایوفارم و بیشترین میزان کربوهیدرات(72/33 درصد) با مصرف کود نیتروکارا به¬دست آمد. کودهای بیولوژیک فسفره نیز تأثیر معنی¬¬داری بر کلیه صفات مورد بررسی به¬غیر از درصد پروتئین و کربوهیدرات داشتند. بیشترین مقدار پروتئین و کربوهیدرات تحت تأثیر منابع فسفر (به¬ترتیب 12/3 و 71/3 درصد)، در مورد فسفاته به¬رشد مشاهده شد. اثر متقابل کودهای بیولوژیک ازته و فسفره بر صفات مورد بررسی در این آزمایش معنی¬¬دار نبود. درصد پروتئین دانه همبستگی مثبت و بسیار معنی¬داری با سایر صفات مورد بررسی داشت. به¬طور کلی کاربرد جداگانه و یا توأم کودهای بیولوژیک ازته و فسفره می¬¬تواند منجر به بهبود عملکرد کمی و کیفی گندم شود.