زعفران گیاهی است که داراي خواص اکوفیزیولوژي خاصی است ، براساس مراحل فنولوژیکی و نیازهاي اکولوژیکی این گیاه می توان اظهار داشت زعفران گیاهی مقاوم به سرما و خشکی است که در مناطق خشک و نیمه خشک کشور ازجمله شهر محمدآباد (شهرستان هامون (در استان سیستان و بلوچستان با زمستان هاي ملایم و تابستان هاي گرم و خشک رشد می کند. ارتفاع قسمت هوایی و بیرونی گیاه حدود 10 تا 30 سانتی متر بوده که داراي ساقه و تعدادي برگ هاي باریک است . از وسط برگ ها، ساقه تولید شده ، گل خارج می شود و در ماه هاي مهر تا آذر گل ها به تعداد یک تا سه عدد بر روي هرساقه ظاهر می شوند. گل ها به رنگ بنفش و داراي 6 گل برگ می باشند. قسمت مورد استفاده گیاه که به نام زعفران در بازار تجارت موجود است انتهاي خامه و کلاله ي گل) مادگی ( می باشد که به رنگ قرمز متمایل به نارنجی است . زغفران خاصیت کاهش چربی و کلسترول خون و افزایش نفوذ اکسیژن در پلاسما را از خود نشان داده است . در طب عوام نقاط مختلف جهان ، زعفران به عنوان آرام بخش ، ضد اسپاسم ، اشتها آور و مقوي معده استفاده می شود این گیاه درشهرستان هامون کشت گردید و میزان برداشت گل درمنطقه در ماههای اول برداشت 600-720 گل در روز و در ماههای آخر 300-800 گل در روز بوده بستگی به شرایط آب و هوایی متغیر است.