توسعه پایدار مفهومی است که در سال های اخیر به عنوان یک مساله ی جهانی به آن نگریسته شده است و از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه امروزه در مورد توسعه ی مناطق روستایی مطرح است، توسعه پایدار روستایی است. توسعه ای که بتواند نیازهای کنونی بشر را تامین کند بدون آن که توان های محیطی و زیستی نسل آینده را در تامین نیازهای شان به مخاطره اندازد. در هر جامعه ای کشاورزی به لحاظ اهمیتی که در امنیت غذایی و استقلال سیاسی کشور دارد نباید در برنامه های توسعه مورد بی توجهی قرار گیرد و چون در ایران کشاورزی همواره به عنوان یکی از اصلی ترین ارکان توسعه مطرح است بر این اساس میتوان این بخش را بخش استراتژیک کشور دانست، چرا که هر برنامه اصلاحی اقتصادی بدون توجه و تاکید به این بخش، راه به جای نخواهد برد. بر این اساس توسعه کشاورزی که پایه اصلی زیربنای توسعه روستایی در ایران است باید مورد توجه جدی دست اندرکاران توسعه روستایی باشد تا با انتقال راهکارها و راهبردهای توسعه پایدار کشاورزی به کشاورزان بتوان به پایداری محیط زیست و افزایش توان مالی کشاورزان و در نهایت توسعه منطقه شد. از این رو در این تحقیق به بررسی توصیفی – تحلیلی توسعه پایدار کشاورزی در توسعه روستایی پرداخته ایم.