گیاه شیرین بیان یکی از گیاهان دارویی مهم و به واسطه وجود ترکیبات زیست فعال مختلف در ریشه و ریزوم خود از اهمیت خاصی در دنیا برخوردار است و در صنایع دارویی، غذایی و دخانیات مورد استفاده قرار می¬گیرد. این گیاه بدلیل مصارف گسترده جهانی از نظر صادرات مورد توجه است. از عمده ترین و مهمترین ترکیبات فعال در ریشه شیرین بیان، ساپونینی به نام اسید گلیسیریزیک که تری ترپن 5 حلقه¬ای با پنج گروه هیدروکسیل و سه گروه کربوکسیل می¬باشد. این ترکیب دارای خواص فارماکولوژیک گسترده¬ای می¬باشد که می¬توان به اثرات ضدالتهابی و ضد حساسیتی آن در آسم، ممانعت از ترشح اسید معده، بهبود زخم معده و اثنی عشر، بهبود اختلال عملکرد کبد، رفع اگزما و سایر بیماری¬ها اشاره کرد. علاوه بر آن، این ترکیب یکی از شیرین کننده¬های طبیعی با کالری زایی پایین است که به عنوان افزودنی در مواد غذایی و تشدید کننده طعم در صنعت غذا کاربرد دارد. روش¬های مختلفی برای جداسازی و خالص سازی اسید گلیسیریزیک وجود دارد که اغلب موارد، مستلزم بکارگیری مقادیر زیادی حلال¬ آلی است. در سالهای اخیر تکنیک¬های جدیدی مانند استخراج به کمک مایکروویو، استخراج با امواج فراصوت، استخراج با آب فوق داغ، استخراج با آب داغ تحت فشار و... برای جداسازی این ترکیب به کار گرفته شده است که در این روش¬ها ضمن افزایش بازده استخراج، مصرف حلال آلی به حداقل رسیده و یا بطور کلی از حلال استفاده نشده است.