با توجه به وجود 37 ميليون هكتار از اراضي با كيفيت بالا براي كشاورزي، به دليل محدوديت منابع آب فقط حدود 8 ميليون هكتار از اراضي تحت كشت آبي است. مشكل عمده براي كشاورزي در ايران، قابليت اراضي براي كشاورزان نيست بلكه مشكل عمده كمبود منابع آب با كيفيت مناسب براي توسعه اين اراضي مي‌باشد. بخش كشاورزي با 92 درصد، بزرگترين و مهمترين مصرف كننده آب در كشور به شمار مي‌رود و بيش از 80 درصد اتلاف منابع آب به دليل عدم استفاده از تكنولوژي‌هاي پيشرفته آبياري در اين بخش به هدر مي‌رود. در این تحقیق که با روش مروری-تحلیلی صورت گرفته است پس از بررسی منابع موجود،در دو بخش به راهکارهای ارائه شده اند،دربخش اول روش‌هاي مختلفي كه در جهان براي حل اين مشكل انديشيده شده است ذکر میشوند، و در بخش دوم به برخي از اقدامات و سياست‌هاي انجام شده در مديريت منابع آب كشاورزي در کشور اشاره مي‌شود. راه حل اين مشكل افزايش راندمان بهره‌برداري از منابع آبي با استفاده از راهکارهای زراعی، فنی، مدیریتی وتشکیلاتی است و همچنین اصلاح سياست‌گذاري‌هاي مديريتي در بخش آبي كشور مي‌باشد.