دستيابي به ارقام گندم با عملکرد بالا و پايدار در محيط هاي متفاوت از اهميت ويژه اي در برنامه هاي به نژادي برخوردار است. بدين منظور آزمايشي با استفاده از 18 ژنوتيپ گندم زمستانه و بينابين در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار به مدت دو سال زراعي در ايستگاه هاي تحقيقاتي کرج، همدان، اراک، زنجان، قزوین، جلگه رخ، اردبيل و مشهد به اجرا در آمد. در پايان هر سال زراعي تجزيه واريانس ساده و در پايان سه سال آزمايش تجزيه واريانس مرکب با استفاده از نرم افزار SAS انجام شد. با معني دار شدن اثر متقابل سال× ژنوتيپ × مکان که حاکي از يکسان نبودن عکس العمل ارقام به محيط هاي مختلف است، تجزيه پايداري با استفاده از پارامتر واریانس محیطی رومر، روش ضريب تغييرات محيطي (CV) ، اکووالانس ریک (1962)، واریانس پایداری شوکلا و انواع روش های مبتنی بر نجزیه رگرسيون و همچنين روش رتبه بندی کانگ گرفت. نتايج حاصل از روش هاي مختلف تقريبا مشابه بود و در اکثر روش ها ژنوتیپ های شماره 13 و 18 به عنوان برترين ژنوتيپ از نظر عملکرد شناخته شد